Ηταν μια φορά και έναν καιρό μια μικρή μελαχρινή κοπέλα που φόραγε μια πυτζάμα με αρκουδάκια, και πήγαινε κάθε βράδυ για διάβασμα στα Paws rooms του King’s. Ενα βράδυ όπως άλλα πολλά βράδια η σειρήνα του αντιπυρικού συστήματος άρχισε να σημαίνει. Η μικρή μελαχρινή κοπέλα σηκώθηκε κουρασμένα και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Ηταν εκεί από τον Σεπτέμβριο και ήταν πια συνηθισμένη στο αντιπυρικό αλαρμ, συχνά σήμανε χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Μια γυναίκα που δεν ήταν συνηθισμένη σε κάτι τέτοια , σηκώθηκε αναστατωμένη και έτρεξε έξω από το δωμάτιο. Στην έξοδο συνάντησε την κοπέλα με την πυτζάμα με τα αρκουδάκια, είναι τα ιδία αρκουδάκια που έχει και η πυτζάμα της κόρης μου, σκέφτηκε, εκείνη η κοπέλα είχε κάτι το γνώριμο, κάτι το οικογενειακό. Δοκίμασα να της μιλήσω στα Αγγλικά και εκείνη μου απάντησε σε τελεία Αγγλικά, μα με μια αδιάψευστα ελληνική προφορά. Από τη μια στιγμή στην άλλη βρεθήκαμε να μιλάμε Ελληνικά ……λόγια….λόγια…ένας χείμαρρος από λόγια που δεν τελείωναν ποτέ….έτσι γνώρισα τη Στέλλα….Μοιραστήκαμε ένα σωρό πράγματα στο Λονδίνο, τα όνειρα μας, τις ελπίδες μας , τα sandwiches του Eat, εκείνα του KCLSU, μα πάνω απ’ όλα τις υψηλές μας φιλοδοξίες….Θα γίνω σκηνοθέτρια μου έλεγες ….θα κάνω ένα φιλμ με θέμα τη ζωή μας εδώ ….θα σε κάνω ηθοποιό ….μα πάνω από όλα θα είσαι εκείνη που θα βρίσκει τις επιδοτήσεις ….εσύ είσαι ειδική σ’ αυτά……είσαι η μάγισσα των οικονομικών …έλεγες ….αναφερόμενη στη ικανότητα μου να βρίσκω επιδοτήσεις από το τίποτα.
Συχνά γελούσαμε με τις τρεις μου υποτροφίες . Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι λοιπόν, και τα της Στελλίτσας η καπατσοσύνη, να βάλει μαζί τον Αντρέα και την Βαγγελίτσα , ένα Μάστερ στην Διαφήμιση και ένα Διδακτορικό στην Μουσικολογία, και να έτοιμο το πρώτο επίσημο φιλμ της δεσποινίδας Στέλλας Παρασχα . Bingo!!!Λείπω μόνο εγώ! αλλά όπως βλέπεις αγαπημένη μου φίλη εγώ δεν αποκαρδιώνομαι, είμαι και εγώ εδώ, μαζί σας γράφοντας αυτό το ποστ .

ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΤΕΛΛΙΤΣΑ ΜΟΥ.
η Λουτσιάνα και εγώ σας ευχόμαστε οτι το καλύτερο.